Mijn eerste Liefde
Op mijn tiende werd ik verliefd op de saxofoon, diep geraakt na het horen van een melancholische saxsolo. Muziek werd een leidraad in mijn leven. Als 11 jarig meisje luisterde ik tot diep in de nacht naar casettebandjes van saxofonisten zoals John Coltrane en Charlie Parker. Helaas verloor ik door prestatiegericht muziekonderwijs tijdelijk mijn plezier in muziek maken. De focus lag enkel op techniek en ik ontwikkelde faalangst en kreeg een haat-liefde verhouding met het instrument. Ik luisterde nog iedere dag naar muziek, maar studeren deed ik niet meer. Op mijn 18e stond ik voor de keuze welke richting ik op zou gaan in mijn leven. Zonder enige ervaring deed ik toelating tot een Muziekopleiding en werd ik met hakken over de sloot aangenomen. Hoewel ik 4 jaar lang met succes een Muziekopleiding volgde en vervolgens zelf werkzaam was in het muziekonderwijs en als saxofonist toerde met mijn jazzbandje, voelde het altijd alsof er iets ‘ontbrak’ in de manier waarop muziek werd benaderd; alsof het voor mijn gevoel niet klopte dat muziek een functie had om slechts te ‘entertainen’, ergens aan te moeten voldoen en alleen maar waarde had als er een bepaald hoogwaardig technisch niveau zou zijn behaald. Het hart, de ziel, ontbrak zowel in mijn eigen opleiding als in het schoolsysteem waar ik zelf les gaf.
Jaren later bracht de drum me terug naar de kern. Tijdens een ceremonie met vrouwen en drums voelde ik de diepe, oerkrachtige verbinding met mijn eigen essentie en de essentie van wat klank kan doen met mensen. De trillingen en ritmes raakten iets in mij op een dieper niveau, in mijn vrouwelijke kracht en intuitie. Ik begreep nu wat de werkelijke functie van muziek was. Muziek ging er vanaf dat moment niet meer over of ik voldeed aan de verwachting van de luisteraar, maar over mij verbonden voelen met mijzelf, anderen en ‘het Grotere Geheel’. Ik raakte meer verbonden met mijn lichaam en haar cyclische natuur en herkende in de drumbeat de Hartslag van Moeder Aarde. Muziek mocht imperfect zijn en zijn oorspronkelijke functie terugkrijgen: muziek is van oorsprong immers bedoeld zoals alle vormen van Kunst zijn bedoeld: als expressiemiddel van de mens.
Al gauw kwam ik erachter dat er een bijzondere geschiedenis verbonden is aan de framedrum en dat mijn ervaring niet op zichzelf stond. Veel vrouwen hebben deze ervaring na het bespelen van de drum. In haar eenvoud, bleek de drum een manier te zijn om mensen weer aan hun eigen oorsprong te helpen herinnneren.
Sinds deze ervaring is het mijn missie om de drum met anderen te delen en hen te laten ervaren hoe muziek verbindt en bevrijdt. De drum is voor iedereen!
Muzikale achtergrond van José Overkamp
José is een ervaren muziek educator met 20 jaar praktijkervaring in het begeleiden van muzikale groepslessen. Als saxofonist speelde zij in onder andere de band Socrates en The Happy Notes Society. Haar werkwijze als docent kenmerkt zich door haar ervaringsgerichte, intuïtieve en gedifferentieerde aanpak. José speelt diverse instrumenten (saxofoon, piano, gitaar, drums, handpan e.d) en componeert ritmes & songs.
Ze is afgestudeerd aan Codarts University of Arts (opleiding Docent Muziek- allround 1e graads) en heeft drumtraining ontvangen van de Amerikaanse drumlerares Marla Leigh Goldstein (VS), Heleniq Argyrou (Cyprus) en Isabella Verbruggen (NL). Een grote inspiratiebron is Layne Redmond, schrijfster van het boek ‘En de Drummers waren vrouwen’.
“De framedrum wordt bespeeld met de vingers van beide handen. Onze handen worden hierbij weer herinnerd aan hoe ze van oorsprong zijn bedoeld; als de boodschappers van het hart… Niemand kan ons dit beter doen herinneren dan José, die de framedrum bespeeld met heel haar wezen.”
“Wauw!! Wat een heerlijke ochtend drummen en zingen gehad bij Jose. Zo’n lieve fijne vrouw die de drumt echt leeft. Het zingen maakte het af. Wil dit ieder weekeind wel, samen muziek maken en zingen.”